Parent’s Personal Interests in the Form of Family and Emotional Relationship with a Child Affected by Parenting Time Inference – the Problem of Monetary Compensation Due to Violation
Dobro osobiste rodzica w postaci więzi rodzinnych i emocjonalnych z dzieckiem naruszone wskutek utrudniania kontaktów – problem kompensacji krzywdy doznanej w związku z jego naruszeniem w drodze zadośćuczynienia pieniężnego Możliwość kwalifikacji więzi rodzinnych i emocjonalnych jako dobra osobistego oraz przyznania temu dobru ochrony na tle stanów faktycznych, w których dochodzi do celowego ograniczania lub też uniemożliwiania jednemu z rodziców kontaktów z dzieckiem, obecnie nie wywołuje już większych kontrowersji wśród sądowych powszechnych. Wątpliwości budzi natomiast ich zapatrywanie w aspekcie możliwości kompensacji krzywdy będącej wynikiem takiego zachowania w drodze zadośćuczynienia pieniężnego. Dlatego też jako cel niniejszej publikacji, obrano analizę stosunkowo ubogiego, ogólnodostępnego orzecznictwa sądów powszechnych w kontekście powyższego zagadnienia, jak również polemikę z zawartą w nich argumentacją, z perspektywy wymienionego wyżej sposobu kompensacji krzywdy. W jej treści, w oparciu o literaturę oraz ogólnodostępne orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego przedstawiono zakres pojęciowy dobra osobistego rodzica w postaci więzi rodzinnych i emocjonalnych łączących go z dzieckiem oraz odgraniczono konsekwencje jego naruszenia w zakresie odnoszącym się do sfery zewnętrznej od jego skutków w ramach wewnętrznej sfery psychicznej, dokonano analizy funkcji instytucji zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w nawiązaniu do treści zaprezentowanych judykatów, jak również omówiono subiektywne i obiektywne kryteria ustalenia wysokości „odpowiedniej sumy” tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Końcowo analiza orzecznictwa pozwoliła na sformułowanie interesujących wniosków, wśród których na pierwszy plan wysuwa się stwierdzenie, iż brak jednolitej linii orzeczniczej prowadzi do sytuacji, w której na gruncie tożsamych lub co najmniej zbliżonych stanów faktycznych zapadają rozstrzygnięcia oparte na skrajnie rozbieżnej argumentacji.