Abstract
Artykuł dotyczy przydatności do badań nad dziejami unickiej diecezji przemyskiej w XVIII w. protokołów wizytacji z tzw. Tek Podołynskiego, przechowywanych w Muzeum Narodowym im. Andrzeja Szeptyckiego we Lwowie. Autorka przedstawia tradycję wizyacji kanonicznych w Cerkwi unickiej oraz analizuje nieznane dotąd w obiegu naukowym źródła ukazujące struktury terytorialne diecezji i pozwalających odtworzyć w całości lub częściowo zasięg terytorialny dekanatów dobromilskiego, żukotyńskiego, starosolskiego, muszyńskiego, starosamborskiego, mokrzańskiego, mościskiego, gródeckiego, bireckiego oraz przemyskiego tj. 10 spośród 31 dekanatów diecezji.