Ljudska istorija je tesno povezana sa eskalacijama nasilja. Iako svaka generacija očekuje da napredak ljudske vrste na svim poljima donese i svet o globalnom miru, nasilje postaje sve raznovrsnije i brzo napreduje i po pitanju broja ljudi koja učestvuje u akcijama kolektivnog nasilja i po načinu na koji se ta agresija ispoljava. Mišljenja smo međutim da su ovi akti nasilja većinom uzrokovani ili potrebom za novom međublokovskom podelom ili za zadržavanjem hegmonije, a sa druge strane kao reakcija pojedinca ili grupe u borbi protiv nejednakosti i nepravde. Takođe je korisno prepoznati da ono što ljudi vide kao nasilje ima tendenciju da bude kulturno ugroženo. Razdvajanje države i crkve je religiji dalo novu dimenziju u pogledu upliva u državnu politiku, ali i model političkim entitetima za sakralizaciju svoje moći, kao čvrstog temelja za izgradnju totalitarnih režima, koji se održavaju kolektivnim nasiljem. Nasilje po pravilu rađa novo nasilje, bilo da je reč o odgovoru ili ispunjavanju ambicija za širenjem moći. Kolektivno nasilje može biti podstaknuto političkim, religijskim ili drugim društvenim nasiljem. Razumevanje okolnosti u kojima se nasilje rađa i razvija, može smanjiti verovatnoću njegove primene, posebno kolektivnog nasilja. S tim u vezi, naš cilj u ovom radu je bio da primenom metoda kompilacije i analize sadržaja, izdvojimo glavne uzroke kolektivnog nasilja, što nas je dovelo do zaključka da se njihovom pravovremenom identifikacijom i razumevanjem može smanjiti verovatnoća njegove primene u obimu i sa intenzitetom koji bi proizveli najteže posledice.