Teaching feedback skills to veterinary students by peer-assisted learning

Abstract

Feedback is considered an essential element of effective learning. Students who receive feedback from peers can improve their clinical and communication skills. This paper aims to provide evidence on whether peer-assisted learning (PAL) is successful in providing students with the ability to provide feedback. In the study, a tutor group (n=20) is trained to provide constructive feedback to peers. After that, the tutors trained other students (tutees, n=20) in PAL to increase their skills in providing feedback. After the training, tutors and tutees used role play about veterinarian-client consultation. Finally, each tutee provided feedback to the tutor about his/her communication skills. There was a statistically significant change between the mean scores of the both “tutor and control groups” (P<0.004) and “tutors and tutees” (P<0.001). There was no statistically significant difference in terms of academic year and gender between groups. Tutees benefited from being trained by peers, and tutors also improved by training others. Both tutors and tutees had the opportunity to improve themselves and increase their feedback skill levels. PAL was found to be effective for both tutors and tutees. Neither the academic year nor the gender of the students tended to change the effectiveness of PAL, and this result shows that PAL can be applied to all veterinary students. Geri bildirim, etkili öğrenmenin temel bir unsuru olarak kabul edilmektedir. Akranlarından geribildirim alan öğrencilerin, klinik becerilerini ve iletişim becerilerini geliştirebildikleri bilinmektedir. Bu makalenin amacı, akran eğitimi ile öğrencilere geri bildirim verme becerisi kazandırmanın etkinliğini ortaya koymaktır. Çalışma, öğreten grup (n=20), kontrol grubu (n=20) ve öğrenen grubundan (n=20) oluşan ön test-son test kontrol grubu deseni olarak tasarlanmıştır. Öğreten grup, etkili geri bildirim vermek üzere eğitilmiş, sonrasında akranlarına geri bildirim verme becerisi kazandırmak üzere akran eğitimi vermiştir. Eğitimin etkinliğinin değerlendirilmesi için öğrenciler rol oynama yöntemini kullanarak veteriner hekim-hasta sahibi görüşmesi yapmıştır. Görüşmelerin sonunda hasta sahibi rolünü oynayan öğrenen grup, veteriner hekim rolünü oynayan öğreten gruba iletişim becerileri konusunda geri bildirim vermiştir. Yapılan istatistiksel değerlendirmeler sonucunda, hem öğreten ve kontrol grubunun (P<0,004) hem de öğreten ve öğrenen grubun (P<0,001) puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmiş; ancak gruplar arasında sınıf ve cinsiyet açısından anlamlı fark tespit edilememiştir. Sonuç olarak, öğrenen grubun yanı sıra, öğretenlerin de akranlarını eğiterek kendilerini geliştirdiği saptanmış, akran eğitiminin geri bildirim verme becerisi kazandırılması amacıyla kullanılabileceği ileri sürülmektedir. Akran eğitiminin sınıf ve cinsiyet değişkenlerinden etkilenmemesi, bu eğitim metodunun veteriner fakültesinde öğrenim gören tüm öğrencilere uygulanabileceğini göstermektedir.