Abstract
Artykuł został poświęcony kompetencjom Ministra Finansów w zakresie zaciągania zobowiązań finansowych w imieniu Skarbu Państwa, poprzez zaciąganie przez Skarb Państwa pożyczek i kredy- tów oraz udzielanie poręczeń i gwarancji. Merytoryczne rozważania są kontynuacją prezentowanej w części pierwszej artykułu problematyki zaciągania zobowiązań przez Skarb Państwa poprzez emisję lub wystawianie papierów wartościowych. Prezentowana płaszczyzna działalności Ministra Finansów wskazuje, iż Ministrowi Finansów pozostawiono dość duże pole elastyczności zarówno na poziomie wyboru, jak i negocjacji konkretnych pożyczek i kredytów. Ponadto organ ten odgrywa istotną rolę w procedurze udzielania poręczeń i gwarancji. Działania Ministra Finansów mają w dużej mierze charakter nadzorczy wobec państwowych osób prawnych, a także prewencyjny nawet wobec działań Rady Ministrów. Autorka nie tylko zaprezentowała poszczególne kompetencję uwidaczniające rolę Ministra Finansów, ale dokonując ich oceny podkreślała stworzenie pewnej przestrzeni autonomii w działaniu dla tego organu, mającej niekiedy znamiona dyskrecjonalizmu.