Spółdzielnie socjalne jako przedsiębiorstwa społeczne zaliczane są do pracodawców otwartego rynku pracy. Ze względu na specyfikę działania przygotowują i oferują miejsca zatrudnienia osobom najbardziej oddalonym od rynku pracy. W artykule podjęto próbę scharakteryzowania i oceny istniejących możliwości finansowania działalności przedsiębiorstw ekonomii społecznej w Polsce na przykładzie spółdzielni socjalnych osób prawnych, w kontekście rozwoju ekonomii społecznej, w przestrzeni polityki społecznej rozumianej jako jeden z komponentów polityki publicznej. Artykuł ma charakter przeglądowy. Dokonano analizy bieżącej literatury naukowej z zakresu przedsiębiorczości społecznej oraz aktualnych przepisów ustawodawstwa o spółdzielniach socjalnych. Zaprezentowane dane wskazują, że obecnie spółdzielnie socjalne mają do dyspozycji różne formy i źródła finansowania swojej działalności. Funkcjonują w sferze użyteczności publicznej, uzupełniając lukę w świadczeniu usług powszechnie dostępnych, której nie są w stanie wypełnić podmioty wolnego rynku czy instytucje państwowe. Ich aktywność jest finansowana głównie ze środków własnych, które mogą być uzupełniane wsparciem finansowym z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz kredytami bankowymi i środkami z funduszy Unii Europejskiej.