Uznanym standardem leczenia boreliozy jest antybiotykoterapia, zarówno w monoterapii, jak i łączona. We wczesnej fazie choroby wykazują one umiarkowaną skuteczność. W przypadku nawet 1/3 chorych poddanych leczeniu, w dalszym ciągu manifestują sięróżne objawy określane jako zespół poboreliozowy (PTLDS). Za przyczynę PTLDS uważa się uszkodzenia patofizjologiczne pozostałe po chorobie lub przewlekła infekcja krętkami B. burfgerdori (Bb) sensu lato w formach owalnych oraz chronione przez biofilm. Zwykle stosowane przy boreliozie antybiotyki nie przynoszą efektów przy PTLDS, także przy wydłużonym czasie leczenia. Zasadne zatem wydaje się zwrócenie w kierunku poszukiwania nowych związków mogących wspomóc leczenie. Interesującym kierunkiem zdaje się badanie związków fitochemicznych i ekstraktów roślinnych. Przegląd badań wskazuje, iż niektóre z nich wykazują wysoką efektywność wobec Bb w monoterapii i terapii kombinowanej z antybiotykami, m.in. ekstrakt ze stewii, bajkalina. Omówiona zostanie także fitoterapia Buhnera.