Abstract
W artykule poruszono kwestię znaczenia rezystywności gruntu w projektowaniu układów uziemiających. Przyjmowanie wartości rezystywności gruntu na podstawie typowych wartości podawanych w tabelach może prowadzić do poważnych błędów projektowych. Jedyną właściwą metodą wyznaczenia rezystywności gruntu jest pomiar. Omówiono metody badania gruntu metodą Wennera z zastosowaniem sondowania i profilowania geoelektrycznego. Przedstawione zostały przykładowe wyniki pomiarów i ich znaczenie przy projektowaniu uziomów pionowych.