Przymusowy urlop wypoczynkowy jako subsydiarny mechanizm organizacji i porządku pracy w dobie pandemii

Abstract

Niniejszy artykuł podejmuje tematykę udzielenia zaległego urlopu oraz modyfikacji, które zostały wprowadzone w tym zakresie w ramach ustaw mających zapobiegać negatywnym skutkom pandemii COVID-19. Autorzy zestawiają dotychczas funkcjonujący model udzielenia zaległego urlopu z modyfikacją, która pozwala pracodawcy na arbitralne skierowanie pracownika na zaległy urlop. Piszący kreują tezę, wedle której norma wprowadzona na podstawie ustawy specjalnej posiada przymiot subsydiarności w stosunku do ogólnej normy zawartej w Kodeksie pracy. Nadto autorzy prognozują formę i strukturę instytucji urlopu wypoczynkowego po okresie pandemii.