Głównym przedmiotem niniejszego tekstu jest prezentacja Oliviera Sacksa, neurologa i psychiatry, wykładni monadologicznej teorii świadomości i osobowego podmiotu, która ma swoje źródło w filozofii Leibniza. Celem zaś jest wykazanie, że w neurologii i psychiatrii znajdujemy zjawiska, które ilustrują i potwierdzają główne twierdzenia Monadologii. W szczególności chodzi o wykazanie, iż O. Sacks w swoich neurologiczno-psychiatrycznych opisach stanów pacjentów przyjął monadyczną koncepcję świadomości. Z filozoficznego punktu widzenia przedsięwzięcie brytyjskiego neurologa sprawiło, że pozornie abstrakcyjna i nienaoczna monadologiczna teoria niemieckiego myśliciela: po pierwsze, zyskała swój empiryczny model, który wyraża główne jej tezy i po drugie, ukazany został jej, tj. monadologii, nowy sens i wartość jako głębokiej metafizycznej podstawy rozumienia człowieka.