Przegląd historyczny opieki duszpasterskiej w więzieniu W Polsce (1550-1956)Historia opieki duszpasterskiej w więzieniu przedstawiona w niniejszym artykule dotyczy dwóch wymiarów: sytuacji prawnej więźnia (jego prawa i obowiązki) oraz sytuacji prawnej kapelana więziennego. Do 1918 r. kapelan więzienny koncentrował swoje wysiłki na pomocy religijnej i budowie nowych kaplic więziennych. Następnie w drugim okresie (1918-1939) na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1928 r. w sprawie organizacji więziennictwa, polscy więźniowie uzyskali prawo do uczestnictwa w nabożeństwach. Na mocy kolejnego aktu normatywnego wydanego w 1931 r. rozstrzygnięte zostały kwestie dostępu więźniów różnych wyznań do posługi religijnej w kaplicy więziennej. Istotną rolę odegrała ustawa z 26 lipca 1939 r. o organizacji więziennictwa. W artykule przedstawiona została również ewolucja kapelaństwa więziennego w czasie okupacji sowieckiej i niemieckiej. Wreszcie uwagę zwrócono także na porozumienie z dnia 14 kwietnia 1950 r. zawarte między rządem komunistycznym a Episkopatem Polski.