Abstract
Ahmedîler ve Mormonlar tarihsel akışları birbirine paralel olarak ilerlemiş iki modern dönem dini hareketidir. Bu iki hareket, 19. yüzyılın sonunda, kurucularının Allah tarafından kurtarıcı-peygamber olarak görevlendirildikleri iddiasıyla ortaya çıkmıştır. Mirza Gulam Ahmed’in Hint alt-kıtasında kurduğu Ahmedîlik, İslam geleneği içerisinden; Joseph Smith’in Amerika’da kurduğu Mormonluk ise Hıristiyan geleneği içerisinden neşvünema bulmuştur. Ahmedilik ve Mormonluk arasındaki bağlantı tespit edebildiğimiz kadarıyla ilk defa Garth Jones tarafından dile getirilmiştir. Nitekim inançlı bir Mormon akademisyen olarak Jones, kendi inancını yayabileceği farklı dinlerden kişi ve gruplar üzerinde çalışmalarda bulunmuştur. Bu çalışmalarının merkezini de Dünya Bankası’ndaki danışmanlık görevleri sırasında bulunduğu Güney Doğu Asya’daki Tayvan, Pakistan, Endonezya gibi ülkeler oluşturmuştur. Bu bağlamda, o, birbirinden farklı bu ülke halklarının inançlarını inceleme imkânı elde etmiştir. Jones, bu çalışmaları esnasında İslam’a karşı, Mormon perspektifi bağlamında oldukça negatif bir yaklaşım sergilemiştir. Ancak İslam geleneği içerisinden Ahmedîler ise bu durumun tek istisnası olmuştur. Zira o, Ahmedîliği süregiden İslam geleneği içerisinde bir yapı olarak değerlendirmemiştir. Onun bu yaklaşımı da, Ahmedîler’i Mormonlar’la irtibatlandırmasına neden olmuştur. Nitekim o bu bağlamda, “İslam’ın Ahmedîleri: Bir Mormon Karşılaş-tır-ması ve Perspektifi” isimli bir makale kaleme almıştır. Bu çalışmasının temelini ise Ahmedîliğin ve Mormonluğun, modern dönemde, modern bir söylem biçimiyle, modern insanın problemlerine çözüm bulabilmek için ortaya çıkmasına dair düşüncesi oluşturmuştur. İşte bu makalede de, Jones’un bu çalışması hakkında genel bir değerlendirme yapılacak ve çalışmanın sonuna da onun bu makalesinin tarafımızdan gerçekleştirilen dipnotlarda çeşitli ilavelerin yapıldığı tercümesi eklenecektir.

This publication has 2 references indexed in Scilit: