Żyjemy w świecie fantastycznych odkryć naukowych. Człowiek podejmuje podróże ko- smiczne i zgłębia tajniki wszechświata. Zna ludzki genom. Jednakże najdoskonalsze mikroskopy i teleskopy odczytujące tajemnice świata nie odkryją w nim informacji po co żyjemy, dlaczego płaczemy, po co umieramy, jaki jest sens naszego życia. Dzisiaj te pytania są spychane często na obrzeża naszego życia i naszej świadomości. W świecie wykreowanym przez media bardzo rzadko pojawia się odniesienie do Boga. Paradoksalnie nasz wzrok stał się słabszy i krótszy, a nasz horyzont duchowy ograniczył się często jedynie do tego, co widzialne i namacalne. Człowiek współczesny niejednokrotnie nie potrafi wybiegać poza nakreślony mu horyzont, nie potrafi przenikać kolorowej warstwy obrazów i materii. A podstawowe pytania pozostają bez odpowiedzi... Tymczasem to, co jest naprawdę ważne, jest niewidoczne. Trzeba zatem dostrzec Niewidzialnego, sięgnąć do Biblii, żyć prawdą, zrozumieć drugich, mieć radość z czynienia dobra. Kultura chrześcijańska to nie tylko katedry i kantaty Jana Sebastiana Bacha, poezja mistyczna, ikony czy malarstwo sakralne. Istnieje także inspirowany chrześci- jaństwem sposób bycia, atmosfera miłości w rodzinie, uśmiech matki, uścisk ojca, rodzinna więź, bezinteresowna pomoc – to ciche i ukryte skarby kultury chrześcijańskiej, z pewnością warte dostojeństwa katedr, piękna płócien Fra Angelico, kantat Jana Sebastiana Bacha.Powyższy wykład został wygłoszony w Liverpool Hope University 28 lutego 2008 roku, na posiedzeniu Hope Theological Society.