Kryteria określone w kan. 874 § 1, 1º-2º Kodeksu Prawa Kanonicznego a ważność przyjęcia munus chrzestnego Wśród warunków jakie najwyższy ustawodawca przepisuje w kan. 874 § 1, 1º-2º KPK/83, jakie musi spełniać osoba przed dopuszczeniem do munus chrzestnego są między innymi: 1) wyznaczenie przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, 2) posiadanie wymaganych do tego kwalifikacji, 3) posiadanie intencji pełnienia zadania chrzestnego, 4) ukończenie szesnastu lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku. Zarówno doktryna i dyscyplina Kościoła łacińskiego w sposób jednoznaczny nie określają, czy nieprzestrzeganie wymienionych wymagań wpływa na nieważność przyjęcia munus chrzestnego, czy też wyłącznie na niegodziwość. Biorąc pod uwagę ten brak, autor niniejszego artykułu postawił sobie za cel udzielenie odpowiedzi na tę wątpliwość.