Fundamentalne twierdzenia o niemożliwościach kwantowych są związane łącznie z zasadami zachowania energii w systemie zamkniętym, zakazem Pauliego i twierdzeniem spin-statystyka, zasadą nieoznaczoności Heisenberga, wykluczeniem prędkości superluminalnej, paradoksem informacyjnym czarnej dziury, jej parowaniem i trójparametrowym opisem w postaci tylko masy, ładunku elektrycznego i momentu obrotowego, determinizmem kwantowym i odwracalnością czasu (symetrią CPT), ciągłym wielokanałowym sprzężeniem mikro świata kwantowego z makroświatem termodynamicznym objawiającym się dynamiką wyboru dekoherencji, itp. W tak zdefiniowanym przy pomocy twardych ograniczeń obszarze zadaniem do realizacji jest budowa kwantowego złożonego, technicznego systemu funkcjonalnego. Dostępnym budulcem są kubity, kudity, bramki i układy oraz pamięci kwantowe, itp. Ogólnym zasobem sygnałowym w kwantowych technikach informacyjnych ITK jest nielokalność, możliwość jej opanowania technicznego, oraz jej potencjalna ocena ilościowa i jakościowa, często odnoszona do poziomu LOCC. W szczególności, nie do końca ekwiwalentnymi, zasobami są diskord kwantowy, kontekstualność, kwantowa entropia, a najczęściej splątanie. Narzędziami do budowy systemów ITK są teleportacja kwantowa, tomografia kwantowa, współdzielenie stanów splątanych, sterowanie kubitów fizycznych i logicznych, wirtualizacja kubitów, destylacja splątania, korekcja błędów kwantowych, transfer stanów kwantowych między kubitami stacjonarnymi i lotnymi, itp. Celem jest budowa Internetu kwantowego, docelowo całkowicie kwantowego, a obecnie w wersji NISQ.