Abstract
Najpierw autor krótko referuje historyczny rozwój idei rządów w granicach prawa. Następnie przechodzi do opisu oceny, z jaką ta kategoria filozofii społecznej spotykała się ze strony Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w XIX i XX w. Niechęć ustępuje akceptacji wraz z encykliką Jana XXIII Pacem in terris oraz dwoma dokumentami II Soboru Watykańskiego: deklaracją Dignitatis Humanae i konstytucją Gaudium et spes. Kościół opowiada się za poszanowaniem zasady państwa prawa, ale nie rozumie jej na sposób pozytywistyczny. Zdaniem Urzędu Nauczycielskiego w aspektach formalnych praworządności widzieć należy gwarancje służące zabezpieczeniu przyrodzonych praw osoby ludzkiej.