W Państwach Członkowskich UE rocznie powstaje ponad 20 milionów ton produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (PUPZ), z czego w Polsce ok. 2 miliony ton40. Ich niezgodne z prawem zagospodarowanie może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne w kraju, poprzez możliwość rozprzestrzeniania chorób zwierzęcych (np. gąbczastych encefalopatii – BSE wywołujących u ludzi chorobę Creutzfelda-Jakoba) lub zanieczyszczeń chemicznych (np. dioksyny). Przepisy UE regulują ich przemieszczanie, przetwarzanie i usuwanie poprzez konieczność wpisu do rejestru działalności związanej z powstawaniem lub przetwarzaniem PUPZ. Ale w niektórych przypadkach PUPZ są traktowane jako odpady (nie tracąc swego pierwotnego charakteru), co sprawia, że na ich posiadaczy nałożone są dodatkowe obowiązki wynikające z przepisów prawa odpadowego. Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie o sposoby, kryteria i skutki kwalifikacji PUPZ jako odpadów, a także i skutki kwalifikacji w obszarze wymogów dotyczących transportu i unieszkodliwiania bądź przetwarzania tych substancji w zależności od wyniku kwalifikacji.