Pojedynczy foton zachowuje się tak samo jak fala elektromagnetyczna złożona z wielu fotonów. Ściśle pojedynczy foton, co najwyżej splątany w parę – świadka i posłańca/zwiastuna, jest przedmiotem zainteresowania informacyjnych technik kwantowych ITK. Foton może byś splątany jednocześnie w wiele par lub grup. Foton jest idealnym kubitem/kuditem lotnym. ITK wymaga umiejętności ściśle deterministycznej generacji pojedynczego fotonu, a następnie jego precyzyjnej, najlepiej jak najmniej stratnej transmisji, ewentualnego przetwarzania i detekcji. Konieczna jest także umiejętność deterministycznej generacji strumienia pojedynczych fotonów. Strumień sub-Poissonowski fotonów nieklastrowanych (nieklasyczny stan ściśnięty) generowany z klasycznego lasera bardzo wysokiej jakości jest niewystarczający. Z pojęciem techniki operacyjnej pojedynczych fotonów związane jest zagadnienie rozróżnialności. Rozróżnialność fotonu zależy od wielu czynników, w tym determinizmu i technologii emitera. Emitery syntetyczne nie gwarantują nierozróżnialności. Foton w idealnych aplikacjach ITK musi być ściśle nierozróżnialny. Nieco inaczej jest w rozwiązaniach praktycznych, gdzie rozróżnialność fotonu jest problemem statystycznym, i posiada konkretną wartość. Artykuł opisuje niektóre wybrane zagadnienia szybko rozwijającej się techniki pojedynczego fotonu.