Colette’in L’Étoile Vesper başlıklı yapıtında ikinci dünya savaşı, yaşlılık ve umudu koruma çabası

Abstract

Colette’in (1873-1954) L’Étoile Vesper başlıklı kitabı, yazarın son dönem yapıtları arasında yer alır. İlk olarak Kasım 1945-Ocak 1946 arasında ELLE dergisinin ilk sayılarında basılan L’Étoile Vesper, 1946 yılında Milieu du Monde yayınevi tarafından yayımlanır. Yapıt, sağlık sorunları nedeniyle artık Palais-Royal’deki dairesinden çıkamayan yazarın, İkinci Dünya Savaşı Paris’ine dair izlenimlerini, yaşlılığın getirdiği sağlık sorunlarını, geçmiş anılarını ve gündelik yaşamın zevklerini biraraya getirir. Artrit sorunu nedeniyle yürüyemeyen yazar, dışarıda yaşanan tehditkar savaşı penceresinden gözlemlerken geçmişin anımsattıklarını, yakın geçmişin ve şimdiki zamanının hissettirdikleri ile bağlantılandırır. Colette, olgunluk dönemi ürünü olan L’Étoile Vesper’de savaşın karanlığını ve yaşlılığın hissettirdiği karamsarlığı yaşam ve yazın deneyimi aracılığıyla yendiği bir dünyayı, yapıtlarının geneline hakim kadınsal bir duyarlılık üzerinden aktarır. Kısıtlı bir çevrenin kendisine sunabileceği tüm olanaklardan, kokular, sesler, renkler ve gökyüzünden ilham alan yazar bir yandan kendini bu sınırlı dünyanın merkezinde konumlandırır ve dış dünyanın acı verici gerçeğini, kurduğu bu küçük dünyanın uyumu ile dengelerken diğer yandan işgal altındaki Paris’in ve sağlık sorunlarının dayattığı kısıtlanmışlık düşüncesine karşı bir özgürlük alanı oluşturur. Bu bağlamda, bu çalışmada, tüm yazın yaşamı boyunca kendini özgürce ifade etmiş Colette’in L’Étoile Vesper başlıklı yapıtında, İkinci Dünya Savaşına dair gözlemlerinin yanı sıra, savaşın ve yaşlılığın hissettirdiği karamsarlığa karşı umudu koruma çabasının incelenmesi amaçlanmıştır.